Dzienne
W obrębie dziennych zaburzeń oddychania wyróżniamy choroby, w których niemożliwe jest dostarczanie prawidłowej ilości powietrza do płuc lub w których wymiana gazowa w płucach dostarczająca tlen do krwi jest niewystarczająca.
Choroby skutkujące zaburzeniami oddychania to m.in. astma i POCHP.
Astma jest przewlekłą chorobą zapalną dróg oddechowych. Przyczyną przedłużonego stanu zapalnego jest nadreaktywność oskrzeli prowadząca do występowania ciężkich objawów w postaci napadowego kaszlu, duszności, uczucia ściskania w klatce piersiowej. Napady astmy są stanem zagrożenia życia, gdyż na skutek skurczu oskrzeli doprowadzających tlen do płuc oddychanie może być znacznie zaburzone. Czynnikami wyzwalającymi ataki astmy są alergeny, zanieczyszczenia powietrza, dym tytoniowy jak również wysiłek fizyczny a nawet zmiany pogody.
POCHP jest chorobą z zakresu przewlekłej niewydolności oddychania. To choroba postępująca, szczególnie, gdy występuje stałe narażenie na czynniki uszkadzające (np. dym tytoniowy). W POCHP przepływ powietrza przez drogi oddechowe jest znacząco ograniczony ze względu na uszkodzenia miąższu płucnego na skutek działania zanieczyszczeń powietrza oraz dymu tytoniowego. Zaostrzenie choroby następuje w przypadku zapalenia płuc czy wzrostu stężenia czynnika uszkadzającego w powietrzu. Chorzy na POCHP cierpią m.in. na przewlekły kaszel oraz duszność nasilającą się w czasie wysiłku.
Jak diagnozować dzienne zaburzenia oddychania?
Choroby przewlekle zaburzające oddychanie w istotny sposób zmniejszają dotlenienie organizmu. Należy wykonać spirometrię oceniającą wydolność oddechową, rentgen klatki piersiowej wykazujący powikłania tych schorzeń w postaci np. odmy , nieprawidłowego ułożenia przepony czy zwiększenia wymiarów klatki piersiowej. Ważna jest również pulsoksymetria oceniająca utlenowanie krwi oraz diagnostyka powikłań sercowo – naczyniowych.
Jak leczyć zaburzenia oddychania?
Astma i POCHP to choroby przewlekłe i trudne do leczenia. Obie wymagają stałej opieki specjalisty pulmonologa i monitorowania efektywności leczenia. Ważne jest wczesne wykrycie, umiejętność szybkiej reakcji w stanach zaostrzenia choroby i zminimalizowanie powikłań.